Beachvolleybalster Meppelink kiest voorlopig voor haar sport

"En dat zal nog wel even duren, want ik verwacht voor half november nog geen internationale wedstrijden", vertelt de Rhenense, die volgende week op het zand in ieder geval verlost is van de beperkende 1,5 meterregel.

Vol ambitie wilde ze in maart het seizoen beginnen. Samen met Sanne Keizer, haar beachpartner sinds 2017, leefde Meppelink toe naar de Olympische Spelen. Een achtste plaats op de olympische kwalificatielijst maakte hun deelname vrijwel zeker. "Wij moeten wel heel erg 'onderpresteren' en anderen moeten zich juist heel erg verbeteren", is ook voor volgend jaar het goede perspectief. Als er dan wel Spelen zijn in Japan. "Tokio is mijn stip op de horizon."

Meppelink zag de sportwereld door het coronavirus stilvallen, hield haar fysieke conditie zo goed mogelijk op peil en kon vanaf half mei onder strikte voorwaarden in ieder geval weer trainen in de Haagse Sportcampus Zuiderpark. "Met beperkingen, blokkeren was bijvoorbeeld taboe. Dan moet je je dus terugtrekken van het net en is de uitdaging de bal toch in het spel te houden. Tactisch waren het interessante trainingen."
Vanaf 1 juli vallen de beperkingen weg en wordt ook competitie weer mogelijk. "Nationaal verwacht ik dat dat snel wordt opgepikt. Internationaal mag er voor de WorldTour en olympische kwalificatie pas weer worden gespeeld als iedereen mee kan doen. Maar voorlopig denk ik dat er voor sporters uit bijvoorbeeld Brazilië nog reisbeperkingen zijn."

In de wedstrijdloze tijd verdiende ze een zakcentje bij met het geven van clinics. Mogelijkheden om iets met haar opleiding te doen - ze heeft een bachelor farmacie op zak - zag ze niet. "Niet direct, nee. Het is ook even geleden dat ik die studie heb afgerond. Maar pas als onze sport nog veel langer op zijn gat zou blijven liggen zou ik misschien andere keuzes moeten maken." Voorlopig wordt Meppelink als A-sporter ook nog financieel ondersteund door sportkoepel NOC*NSF.

Ze blijft dromen van Tokio, waar ze voor de derde keer aan de Spelen wil deelnemen. Twee keer strandde ze in de achtste finales; in 2012 in Londen met Sophie van Gestel, vier jaar later in Rio met Marleen van Iersel. "Londen was een mooie ervaring, we hadden ons pas twee weken voor de Spelen gekwalificeerd. Rio was bitter, een tegenvaller. In Tokio ga ik voor een hele mooie ervaring. Als het doorgaat natuurlijk. Maar dat heb ik niet in de hand. Je weet niet hoe het zich ontwikkelt. Je hebt ook met de psyche te maken. Als er nog veel angst heerst, weet ik niet of de wereld er open voor staat."