Margreet in het revalidatiecentrum: 'Tot het uiterste gaan om weer 'gewoon' mee te kunnen doen'

Doorn - Niemand wil in een revalidatiecentrum terecht komen, maar mensen die een dergelijke plek nodig hebben, willen maar al te graag naar het Militair Revalidatie Centrum in Doorn (MRC). Ruim 75 jaar geleden gesticht voor het herstel van militairen die terugkwamen uit toenmalig Nederlands-Indië, nu één van de toonaangevende revalidatiecentra van Europa. Ook allang niet meer alleen voor militairen trouwens, maar voor iedereen met gecompliceerd letsel. Presentator Margreet van Gils is een aantal weken te gast in het centrum.
Hoewel het dus niet meer exclusief voor militairen is, komen er nog altijd wel veel mensen met een militaire achtergrond. Dat kan zijn omdat ze een ongeval tijdens een missie of oefening hebben gehad, maar er kan ook iets in het dagelijks leven gebeurd zijn. Zoals bij Pierre; hij kreeg een ernstig motorongeluk en revalideert nu al maanden in het MRC. Omdat zijn schema iedere dag van 's morgens vroeg tot 's avonds laat gevuld is met therapieën, verblijft hij op het terrein van het revalidatiecentrum in 'de Barak'.
"Dit is de plek waar militairen die geen verzorging nodig hebben vanuit het verpleegcentrum, maar wel intensief moeten revalideren, sámen verblijven", legt Pierre uit. "Iedereen heeft zijn eigen kamer, eten doe je samen met de 'burger-revalidanten' in een ander gebouw. Zelf ben ik 's avonds kapót, maar dit is ook wel de plek waar - vooral jonge - militairen na hun therapie voor het sociale gedeelte samenkomen. Het is fijn dat ze deze periode zo samen kunnen delen."

Gesloten amputatie

Behalve dat Pierre met stokken loopt en een brace om zijn knie heeft, lijkt hij ongehavend. Helaas is de werkelijkheid voor hem anders: "Ik reed op een provinciale weg toen er zomaar iemand uit zijn inrit reed. Als in een reflex heb ik de motor van mij afgeduwd. De motor reed frontaal in de zijkant van de auto, ik ben als door een wonder precies voorlangs gegleden. Of ik nog iets dacht op dat moment? Ja, dat ik dood ging. Dat was een heel bewuste gedachte."
Hoewel de knie van buiten 'heel' lijkt. Is het gewricht van binnen helemaal stuk. "Een gesloten amputatie noemde de chirurg het", legt Pierre uit. "Van buiten lijkt er niet zoveel aan de hand, van binnen zitten het boven- en onderbeen eigenlijk amper meer aan elkaar. Veel trainen en lange revalidatiedagen moeten de mimimale verbinding die er nog over is, versterken en een risicovolle operatie voorkomen."

Heb je een tip of opmerking? Stuur ons je nieuws of foto via WhatsApp of mail.