Podcast 'Wielaert gaat aan': 'Mijn integratie begon met scheldende Utrechters'

Jansen deelde zijn ongenoegen mee in een podcasttalkshow in de Utrechtse bibliotheek waar ook dichter Ingmar Heytze en beeldend kunstenaar Jacky Sleper aanschoven bij Jeroen Wielaert.

Jansen sprak onder de koepel van de bibilotheek over een 'iconische ruimte.' Met de opgetogenheid die hem eigen is: "Als je mensen van buiten Utrecht hier naartoe meeneemt is het voor hen een lesje in nederigheid, onwaarschijnlijk. Ik ben zo blij dat het op deze manier behouden is voor iedereen. Het is een groot goed. Het heeft lang geduurd. Dan blijkt dat de geestelijke opbrengst heel groot is."

Jansen is afkomstig uit Sneek, studeerde in Groningen en woont sinds 1991 in Utrecht. Eerder was hij onder andere hoofd marketing bij de Universiteit Utrecht. Hij kent de basismentaliteit van de Utrechters goed. Hij zegt: 'Laagje één bij de Utrechters is een standaardhouding die er niet op gericht is om te laten zien hoe trots je op de stad bent. Maar als je twee spaden dieper gaat en je komt aan de stad, dan komen mensen echt in opstand."

"Ik merkte het in voetbalkantines met mijn zoontje. Dan trof ik de klassieke, autochtone Utrechters aan de bar. Dan zeggen ze: 'Het is niks, het wordt niks en het zal ook nooit wat worden. Inderdaad: DOS is in 1958 kampioen geweest.'

Ingmar Heytze vult aan: "Utrechters hebben wel een beetje de naam om stug te zijn naar buiten toe. Ik heb een paar jaar in de Zeven Steegjes gewoond. Heel leuk. Ik merkte eerst dat we straal werden genegeerd. We bleven vriendelijk groeten. Op een gegeven moment begonnen ze te schelden tegen ons en dat was hun manier om te laten zien dat ze ons wel degelijk zagen. Dat was het begin van de integratie."

"Ik zat in de Brouwersstraat. In ging met een koffertje naar een optreden, ik moest vrij vroeg weg. Toen zei de buurman ineens: 'Oh, dus je hebt wél werk!' Dat was een prachtige, dodelijke opmerking, maar ook zijn manier om een hand uit te steken. Ze beginnen met kankeren. Dat is wat Utrechters doen."

Jacky Sleper: "Ze zijn heel duidelijk ook, heel helder. Dat is ook wel prettig. Je ziet wat je voor je hebt en geen gezeur."

Jansen weet ook dat de groei van de stad voor veel Utrechters te snel gaat, maar relativeert dat ook graag: "De mensen zeggen 'het centrum is te druk.' Maar in de Middeleeuwen was het hier drukker. Dat is interessant."

Als marketeer is Jansen bezig geweest met de drie p's van promotie, product en personeel. Hij noemt Utrecht geen product. Stellig: "Utrecht is inhoud. Forever young. Die enorme geschiedenis."

Hij doelt daarmee op de positie van de universiteit als motor van de stad. Hij betoogt: "Elk jaar komen hier 20.000 eerstejaars. Een groot deel van hen wil hier wonen. Er studeren er jaarlijks 12.000 af en van hen willen er 10.000 blijven wonen in de stad." Maar die kunnen zich dat niet veroorloven. Te duur. Jansen: "Dat is het geweldige dilemma. Die groei heeft te maken met het kenmerk wat wij zijn: een heel aantrekkelijke stad voor jonge mensen."

Ingmar Heytze: "Het heeft geen zin om Citymarketing aan te vallen op een ontwikkeling die veel groter is. Huisvesting is een landelijk probleem dat landelijk met wetgeving opgelost moet worden."