Zwaargewond verkeersslachtoffer Vleuterweide zoekt ooggetuigen ongeval

Esther Perfors stak 's avonds rond 20.30 uur samen met haar man over op het zebrapad aan de Rivierkom in de Utrechtse wijk Vleuterweide, ter hoogte van bushalte Rivierkom Zuid. "We kwamen terug van een ouderavond. Het eerste gedeelte van het zebrapad was er geen auto te zien. In het midden zit dan zo'n vluchtheuveltje. Daar hebben we weer gekeken en was er weer geen auto. Op het tweede deel van het zebrapad zei mijn man ineens: 'volgens mij rijdt 'ie door'. Ik draaide en gebaarde dat de auto moest stoppen. Maar het was al te laat, ik vloog al door de lucht."

Perfors wordt met spoed naar het ziekenhuis overgebracht. "De hulpverleners hebben gezegd dat ik geluk heb gehad, ik had dood kunnen zijn", vertelt ze. "Mijn knie is verbrijzeld, mijn onderbeen is gebroken, mijn ruggenwervels zijn gescheurd en ik heb een aantal hoofdwonden. Of de knie gered kan worden, kunnen de artsen nu nog niet zeggen. Ik zal sowieso opnieuw moeten leren lopen. Ik heb twee jonge kinderen, dus dan staat je wereld wel even op zijn kop."

De vrouw die haar aanreed heeft achteraf zelf aan politie verklaard dat ze aan het appen was. Maar hoe hard ze reed, zou ze zich niet meer kunnen herinneren. Ook zijn er tot nu toe geen getuigen, vertelt Perfors. "Dat maakt het heel lastig, want we willen heel graag weten hoe hard zij gereden heeft. Dat is belangrijk voor mijn verwerking, maar ook omdat het heel erg speelt in de buurt. Er zijn al talloze ongelukken gebeurd. Iedere dag steken kinderen met gevaar voor eigen leven over, omdat mensen niet stoppen."

"Hoe is het ongeluk gebeurd? Appen alleen, terwijl je 30 rijdt, dat is onmogelijk. Daarvoor is die klap gewoon te hard geweest. Dus ik wil graag weten hoe hard ze reed. Ik hoop dat omstanders daar iets van kunnen zeggen. Als iemand die auto heeft zien aan komen rijden met een bepaalde snelheid, dan kan ik het misschien beter begrijpen. Je gaat aan jezelf twijfelen. Heb ik dan echt niet goed gekeken? Maar ja, ik was met mijn man. Er waren geen twee, maar vier ogen. Maar hoe in één keer die auto daar kwam, dat blijft een raadsel."

Perfors ziet graag dat de verkeerssituatie op de Rivierkom verandert. "Als ik hieruit kom, en ik heb nog een lange weg te gaan, dan wil ik me hard maken om dit probleem in de wijk op te lossen. Ik voel me natuurlijk heel machteloos. Het gaat om het zebrapad waar mijn kinderen, maar ook andere kinderen, dagelijks oversteken."

"Ik woon een straat verder en zelfs daar hoor ik soms de auto's. Het zijn 's avonds net straatraces. Maar ook overdag stoppen auto's vaak niet. Wat mij betreft moeten er stoplichten komen. Er moet in ieder geval iets gebeuren. Ik hoop dat de gemeente en de politie hier iets mee doen, dat ik het laatste slachtoffer ben geweest."