"Veenbodemdaling leidt tot hoge kosten"

In het buitengebied zijn die kosten lager, maar ook daar ontstaan enorme kostenposten als er niet iets aan gedaan wordt. In totaal kan de teller in 2050 zijn opgelopen tot ruim 5 miljard euro. Daarvan is ruim 200 miljoen schade berekend voor de buitengebieden. De kosten gaan vooral zitten in herstelwerkzaamheden.

Het PBL raadt steden en gemeenten met klem aan in veengebieden met de bouw van wegen en huizen nog meer rekening te houden met de slappe ondergrond. In het verleden gebeurde dat te weinig, zodat verzakkingen steeds vaker voorkomen.

Recent was dat het geval in Vinkeveen waar de waterleiding verschillende keren brak door verzakking van de grond. Ook rondom Kamerik en Wilnis was er overlast omdat stroomkabels knapten.

Om de inklinking in landelijk gebied tegen te gaan, zou volgens het PBL vaker gekozen moeten voor het drassig maken van landbouwgebied om er natuur van te maken. Die taak ligt bij de waterschappen.

Het verhogen van het waterpeil betekent wel dat boeren minder inkomsten hebben omdat er minder gewassen geteeld kunnen worden. Ook veetelers zijn de dupe, omdat koeien niet met hun enkels in drassige weilanden kunnen grazen.

Om de problematiek van veenbodemdaling het hoofd te bieden ligt er een belangrijke rol bij de provincies, de waterschappen en de gemeenten om in nauwe samenwerking met de bewoners en andere partijen de gebieden waar dit speelt toekomstbestendig te maken. Het Rijk kan hier een rol spelen door financieel bij te springen.

Ook breder blijft betrokkenheid van de Rijksoverheid volgens de onderzoekers van belang, bijvoorbeeld bij bodemdaling in het landelijk gebied. Het Rijk is immers ook verantwoordelijk voor het klimaat en het natuurbeleid.